Język urzędowy:           arabski

Stolica:                         Damaszek

Ustrój polityczny.          republika

Powierzchnia:               185 180 km²

Ludność:                      18 448 752

Waluta:                        funt syryjski (SYP)

 

SYRIA POŁOŻENIE

 

Syria (arab. سوريا / سورية Surijaالجمهورية العربية السورية Al-Dżumhurijja al-Arabijja as-Surijja) – arabskie państwo na Bliskim Wschodzie, graniczące z Turcją (822 km), Irakiem (605 km), Jordanią (375 km), Libanem (375 km) i Izraelem (76 km)., nazwa oficjalna: Syryjska Republika Arabska

Długość wybrzeża wynosi 193 km. Najwyższym punktem jest Hermon (2814 m n.p.m.) a najniższym Jezioro Tyberiadzkie (212 m p.p.m.). Konstytucja pochodzi z 13 marca 1973 roku.

SYRIA HISTORIA 

22 lutego 1958 Syria w raz z Egiptem połączyły się w Zjednoczoną Republikę Arabską. Prezydent Egiptu Gamal Abdel Naser mianował rząd ZRA, w którym było wielu syryjczyków. Dokonano wtedy reformy rolnej, w wyniku której znacjonalizowano ziemię i rozdano ją chłopom. W lipcu 1961 znacjonalizowano wszelkie banki prywatne. 28 wrześniu 1961 władzę w Syrii przejeli oficerowie, którymi kierował Karim an-Nahlawi. Syria odłączyła się od ZRA. Prezydentem został wybrany Nazim al-Kudsi. Będąc przeciwnkiem socjalizmu, zwrócił część ziemi i fabruk poprzednim właścicielom. Qudsi został obalony 28 marca 1962 przez Karima am-Nahlawiego, który go aresztował. Nahlawi nie porządził długo, ponieważ kolejny zamach stanu, dokonany przez Adbul Karima Zahreddina, przywrócił do władzy Kudsiego.

8 marca 1963 partia Baas, a ściślej jej zbrojne skrzydło Rada Dowództwa Rewolucji (RDD), dokonała zamachu stanu i przejęła władzę. Na czele państwa stanał Luai al-Atassi. W lipcu tego samego roku Atassiego zastąpił Amin Hafez. W 1964 ogłoszono tymczasową konstytucje, na mocy której jedyną legalną partią w Syrii była partia Baas. Hafez ogłosił kolejny program socjalistyczny, w wyniku którego znacjonalizowano prywatne przedsiębiorstwa, a także prywatne szkoły i uniwersytety, a także kościoły. 23 lutego 1966 dwaj członkowie RDD, Hafez al-Assad i Salah Dżadid dokonali puczu, zmuszając Hafeza do rezygnacji. Prezydentem został Nureddin al-Atassi, który ogłosił kolejną tymczasową konstytucję w 1966. Została on a zastąpiona następną w 1969.

W 1967 wybuchła Wojna sześciodniowa, w której Syria brała udział. Wojska syryjskie poniosły klęskę, a Syria utraciła wzgórza Golan.

W 1970 Assad przejął władzę. W 1971 został wybrany prezydentem. W 1973 uchwalono stałą już konstytucję. W październiku tego samego roku wybuchła Wojna Jom Kippur. Syria częściowo odzyskała wtedy wzgórza Golan. W 1976 Syria wysłała swoje wojska do Libanu, które później otrzymały mandat Ligi Arabskiej.

Jak każda władza autorytarna i tak miał swoich krytyków, ale władze szybko się z nimi rozprawiały. Poważne wyzwanie rzuciło władzy Bractwo Muzułmańskie. Odrzucały laickie podstawy rządów partii Baas i sprzeciwiali się rządom alawitów, których uważali za odszczepieńców. Na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych prowadziło zbrojną walkę z władzami Syrii. W lutym 1982 wywołali bunt i ogłosili Hamę jako wolne miasto. Władze odpowiedziały wysłaniem wojska, którym dowodził Rifaat al-Assad, brat prezydenta. W wyniku interwencji, miasto zostało zniszczone, a co najmniej kilkanaście tysięcy osób poniosło śmierć.

W 1984 Assad został hospitalizowany, po tym jak przeszedł zawał. Wykorzystał to jego brat, który chciał przejąć władzę. Mimo słabego zdrowia, Assad utrzymał władzę, a Rifaat został wygnany.